Grypa sezonowa we wczesnym etapie życia determinuje naszą podatność na przyszłe infekcje. Kontakt z wirusem tej choroby wpływa na prawdopodobieństwo wystąpienia innych infekcji w przyszłości. Tak wynika z badań nad podtypami grypy A H1N1 i A H3N2.
Grypa sezonowa to ostra infekcja dróg oddechowych wywołana przez wirusy grypy. W samych Stanach Zjednoczonych powoduje rocznie około 100-600 tys. hospitalizacji i 5-27 tys. zgonów. W Polsce śmiertelność z powodu tej choroby wynosi ok. 60-80 osób rocznie.
Istnieją trzy rodzaje sezonowych wirusów grypy u ludzi: A, B i C, przy czym typ C występuje najrzadziej i powoduje najlżejszy przebieg choroby. Wirusy z grupy A dzieli się także na podtypy, a obecnie najczęstsze wśród ludzi są: A (H1N1) i A (H3N2).
Szybka ewolucja wirusów grypy pozwala im wymykać się mechanizmom obronnym organizmu. Przyczynia się to do stosunkowo wysokiej częstości infekcji właściwie we wszystkich grupach wiekowych. Jednak to, jak rozwija się podatność na zakażenie i jak zmienia się ona w czasie, nie było dotychczas jasne.
– Wiadomo już, że ryzyko zakażenia grypą w danej grupie wiekowej zmienia się z upływem czasu. Dlatego sądzimy, że czynniki inne niż wiek także mogą wpływać na naszą podatność na infekcję. Postanowiliśmy sprawdzić, czy różnice te można przynajmniej częściowo wyjaśnić tym, że niektóre dzieci – przechodząc infekcję na wczesnym etapie życia – zdobywają odporność, która ma trwały wpływ na ich odpowiedź immunologiczną na przyszłe infekcje i ochronę przed nowymi podtypami grypy A – mówi główny autor omawianej pracy dr Philip Arevalo.
Aby zmierzyć wpływ wczesnego narażenia na grypę sezonową na ryzyko i skuteczność szczepionki, zbadano osoby w wieku powyżej 6 miesięcy. Arevalo i jego zespół przeanalizowali przypadki grypy od sezonu 2007-2008 do sezonu 2017-2018 wśród mieszkańców miasta Marshfield w stanie Wisconsin i porównali je z wyszczepialnością tej populacji.
W czasie trwania badania doszło do szybkiej ewolucji podtypów grypy A H1N1 i A H3N2. Okazało się, że pomimo tego wczesne przejście zakażenia przez dzieci zmniejszało ryzyko hospitalizacji i ciężkiego przebiegu grypy w przypadku zakażeń tym samym podtypem w późniejszym życiu. Efekt ten był silniejszy dla wirusa H1N1 w porównaniu do H3N2. Modele statystyczne ujawniły również, że skuteczność szczepionek przeciw grypie jest różna w zależności od wieku i roku urodzenia. Sugeruje to, że ona także zależy m.in. od wczesnego narażenia.
– Mamy nadzieję, że wyniki naszego badania poprawią zrozumienie epidemiologii grypy oraz niskiej i zmiennej skuteczności szczepionki przeciw grypie sezonowej. Doprowadziłoby to do lepszego prognozowania ryzyka choroby i ustalania strategii szczepień na przyszłe sezony grypowe – podsumowuje dr Sarah Cobey, jedna ze współautorek publikacji.
Red. (źródło: PAP)
