Choroba Parkinsona dotyka coraz więcej osób, w coraz w młodszym wieku. Zwiększa się liczba osób cierpiących na chorobę Parkinsona, jednocześnie obniża się wiek pacjentów, chorują nawet dwudziestolatkowie.
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) na chorobę Parkinsona cierpi na świecie ponad 6 mln ludzi, a za 20 lat tych przypadków może być nawet dwa razy więcej. W Polsce choroba Parkinsona dotyka ok. 100 tys. pacjentów, z czego około 20 proc. jest już w stadium zaawansowanym.
Choroba Parkinsona należy do tzw. chorób neurodegeneracyjnych. Powodowana jest stopniowym zanikiem neuronów produkujących dopaminę, jeden z najważniejszych neuroprzekaźników mózgu. Choroba najpierw rozwija się w utajeniu, co może trwać 10-15 lat. W tym okresie pojawiają się jedynie nietypowe dolegliwości, jak:
- zaparcia,
- utrata węchu,
- podwójne widzenie,
- napadowe pocenie się, depresja,
- demencja.
W tej fazie dochodzi do zniszczenia 50-60 proc. neuronów produkujących dopaminę. Dopiero wtedy dają o sobie znać typowe dla tej choroby objawy:
- zaburzenia ruchu,
- drżenie spoczynkowe,
- ślinotok,
- kłopoty z mówieniem.
Wykrycie choroby i zastosowanie odpowiedniego leczenia pozwala na ogół opanować dolegliwości. Chorzy czują się dobrze i mogą normalnie funkcjonować. Neurolodzy nazywają to „miesiącem miodowym”, który trwa od 3 do 5 lat. Jednak potem choroba wkracza w stadium zaawansowane, pojawia się oporność na leczenie nawet większymi dawkami leków. Pacjent pięć razy dziennie lub nawet więcej przyjmuje doustnie lewodopę. To jednak nie pomaga. Pacjent odczuwa sztywność, spowolnienie, drżenie, doświadcza kłopotliwych dyskinez. Taki stan może trwać nawet kilka godzin dziennie.
Choroby Parkinsona nie można zatrzymać ani jej spowolnić. Leczenie jest jedynie objawowe, w początkowej fazie polega na podawaniu lewodopy, agonistów dopaminergicznych oraz leków związanych z metabolizmem lewodopy. W zaawansowanej postaci wykorzystuje się głęboką stymulację mózgu, apomorfinę, czyli podskórne wlewy lewodopy, oraz Duodopa, czyli dojelitowe wlewy lewodopy z karbidopą.
Chorzy po zakwalifikowaniu do terapii infuzyjnych mogą być leczeni w kilku ośrodkach w karaju (Gdańsk, Warszawa, Katowice, Lublin, Łódź, Wrocław, Poznań, Szczecin, Kraków). Zabiegi wszczepiania stymulatora mózgu, czyli DBS, przeprowadzane są na oddziałach neurochirurgicznych po wcześniejszej kwalifikacji dokonanej w wybranych ośrodkach wyspecjalizowanych w leczeniu choroby Parkinsona.
Choroba Parkinsona wymaga leczenia wieloma metodami, także tymi wspomagającymi terapie zasadniczą. Chorzy powinni mieć stały kontakt z fizjoterapeutą, logopedą, dietetykiem, a także psychiatrą, ponieważ objawy zaburzeń psychicznych często mylone są z objawami choroby Parkinsona i uznawane za naturalny element choroby.
Zapewnia, że dobrze dopasowane leki psychotropowe wspomagane psychoterapią w znacznym stopniu poprawiają jakość życia chorych na chorobę Parkinsona.
Symbolem choroby jest czerwony tulipan. Tak jest od 11 kwietnia 2005 r., gdy podczas IX Światowego Dnia Choroby Parkinsona w Luksemburgu czerwony tulipan został ustanowiony światowym symbolem choroby Parkinsona. Jego historia sięga 1980 r., gdy cierpiący na chorobę Parkinsona holenderski ogrodnik JWS Van der Wereld wyhodował biało-czerwonego tulipana. W 1981 r. nazwał ją tulipanem „Dr James Parkinson”, aby uhonorować londyńskiego lekarza, który jako pierwszy w 1817 r. opisał jego chorobę.
Red. (źródło: PAP)
